تصور کنید یکی از موقعیت‌های شغلی در سازمان شما خالی شده است. برای پرکردن آن، فردی را از خارج از سازمان استخدام می‌کنید یا جایگاه یکی از افراد داخل سازمان را
ارتقا می‌دهید؟
مسلما تصمیم‌گیری در چنین زمینه‌ای، برای صاحبان کسب‌وکار چالش‌برانگیز خواهد بود؛ چرا‌که این تصمیم می‌تواند بر کارایی و پویایی سازمان، تاثیربسیار زیادی بگذارد. خب در این صورت، از نظر شما بهترین راه‌حل کدام است؟
استفاده از افراد داخل سازمان، به‌عنوان اعضایی که با ساختار، فرهنگ و اهداف کسب‌وکار شما آشنا هستند، می‌تواند مزایای زیادی داشته باشد. این افراد از تجربیات
گذشته خود در سازمان بهره می‌برند و نیازها و اهداف سازمان را بهتر درک می‌کنند؛ به
همین دلیل، در صورت ارتقا به موقعیت جدید، عملکرد بهتری خواهند داشت. همچنین، این روند می‌تواند حس حمایت و انگیزه را در اعضای تیم زنده نگه دارد.
البته تمام موارد گفته‌شده در بالا، زمانی به واقعیت می‌پیوندند که مسیر جانشین‌پروری به‌درستی طی شده باشد. زمانی که شما در سازمان خود، به فرایند جانشین‌پروری و رشد افراد اهمیت دهید، در صورت خالی‌شدن یک موقعیت شغلی، می‌توانید از خود افراد داخل سازمان بهره ببرید. حتی در اغلب اوقات، کاندیدای مورد نظر، در رقابت با کاندیداهای بیرونی پیروز خواهد شد و به رشد سازمان شما بسیار کمک خواهد کرد.
از سوی دیگر که به ماجرا نگاه کنیم، استخدام افراد خارجی می‌تواند به شرکت شما، خون تازه‌ای تزریق کند! این افراد ممکن است تجربیات و مهارت‌هایی داشته باشند که به توسعه سریع‌تر کسب‌وکار و پیشرفت در پروژه‌ها کمک کنند. همچنین، استخدام افرادی خارج از سازمان، سبب ایجاد تنوع و افزایش قدرت خلاقیت در تصمیم‌گیری‌ها می‌شود. مسلما یکی از مواردی که می‌تواند هر سازمانی را از رقبای خود متمایز کند، خلاقیت خواهد بود.
بنابراین، به‌طور کلی می‌توان گفت که تصمیم بین ارتقای اعضای داخلی یا استخدام افراد خارجی، باید با توجه به نیازها و هدف‌های خاص شرکت گرفته شود. بهتر است این تصمیم با تحلیل دقیقی از مزایا و معایب هر دو رویکرد همراه باشد تا بهترین انتخاب، درراستای رشد و توسعه سازمان انجام شود.
به نظر شما کدام رویکرد تاثیر بیشتری در رشد سازمان خواهد د اشت؟
